ที่มาของชา
ชาเป็นเครื่องดื่มที่เก่าแก่ของโลกแพร่หลายมานานกว่า 2,000 ปี โดยชาวจีนเป็นชาติแรกที่รู้จักดื่มชา
และมีการนำไปใช้ประโยชน์ทางเภสัชกรรมตั้งแต่ศตวรรษที่ 4 (ศุภนารถ,
2538) การเรียกชื่อชาจะเรียกตามกรรมวิธีในการแปรรูป เช่น ชาเขียว
ชาดำ ชาอู่หลง ชาเมี่ยง ฯลฯ
ชาเขียวเป็นชาที่ไม่ได้ผ่านขั้นตอนการหมัก สีค่อนข้างเขียวและมีสีเหลืองเล็กน้อย ทำโดยเลือกใบอ่อน ผึ่งไว้ให้แห้ง 2-3 ชั่วโมง แล้วคั่วในกระทะใบใหญ่ ใช้ไฟอ่อน คั่วกลับไปกลับมาจนใบชาแห้ง หรือจะใช้เตาอบก็ได้ (ปรัชนันท์, 2546) ชาดำ คือ ชาที่ผ่านการหมักอย่างสมบูรณ์ ขั้นตอนการทำเหมือนชาเขียว แต่จะได้ชาที่มีสีและรสเข้ม คนไทยเรียกว่า ชาฝรั่ง ชาวตะวันตกเรียกว่า Black tea (Koa, 2546) ต่อมามีการนำพืชชนิดอื่น เช่น ใบหม่อน ใบเตย ว่านหางจระเข้ ดอกคำฝอย มาทำเป็นเครื่องดื่มเช่นเดียวกับใบชา จึงใช้คำว่า “ชา” นำหน้าชื่อพืชนั้น ๆ อาทิเช่น ชาใบหม่อน ชาใบเตย ชาดอกคำฝอย เป็นต้น จัดเป็นชาสมุนไพร
สำหรับข้าวและธัญพืชก็มีการนำมาทำชาและจัดเป็นชาสมุนไพรเช่นกัน ได้แก่ ชาเขียวจากต้นอ่อนข้าวหอม,ชาเขียวจากต้นอ่อนข้าวสาลี,ชาเขียวจากใบอ่อนข้าวบาร์เลย์ และชาข้าวบาร์เลย์สำหรับเด็กจากเกาหลี เนื่องจากในใบข้าวและธัญพืชเหล่านี้ต่างก็มีวิตามินต่างๆ และมีสารที่เป็นประโยชน์ ต่อร่างกายหลายชนิด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น